www.edvos.nl

Stieren, een veronachtzaamde diersoort

Door Ed Vos en Trudy de Ruijter.
Geschreven in 2004.

We weten allemaal, dat dieren, net als wij mensen, behalve gezond voedsel, en een goede lichamelijke verzorging en huisvesting, ook een behoefte aan Liefde en aandacht nodig hebben. We aaien onze hond en poes, nemen ze op schoot, en geven hun alle warmte die ze nodig hebben. Er is echter een groep dieren waar we een volkomen verkeerd beeld van hebben, een beeld dat ons van jongs af aan ingeprent is. De Stier, die moet je mijden, want is onbetrouwbaar, onberekenbaar, agressief en wispelturig, maar is dat daadwerkelijk ook zo?

Vanwaar dit beeld van de agressieve stier?

 Zelf groeide ik op in een gebied waar veel veehouders hun boerderijen en landerijen hadden, en speelde ik natuurlijk ook met regelmaat met vriendjes die op een boerderij woonde. De veehouderij was in die dagen niet zo intensief als in deze tijd, en was de veestapel per veehouder minder omvangrijk als nu het geval is. Dieren hadden toen gewoon een naam, koeien en stieren ook. Tegenwoordig is dat blijkbaar niet meer te doen. Koeien en stieren hebben nu een nummer. Administratief ongetwijfeld handig, maar impliceert ook direct dat het rund (met alle respect geschreven) blijkbaar een productie middel is geworden, en slechts telt als handelswaar.

Natuurlijk zijn er ook veehouders die de dieren wel degelijk een naam geven, en er liefdevol mee omgaan.

Met dergelijke veehouders kwam ik destijds in contact. Toen reeds viel me op, dat je overal mocht spelen, overal mocht komen, en alle dieren aaien, behalve de stier. Dat was taboe, en was een stier ook meestal ergens in een stal achter af weggestopt.

Het beeld drong zich aan me op, dat een stier een gevaarlijk beest was waar je vooral met een grote boog omheen moest. Ik verwonderde me in die tijd, hoe de boer dan wel de stal van het dier in kon gaan, om diens huisvesting schoon te houden, en het dier zijn voedsel te geven.

Het beeld van de agressieve stier werd natuurlijk nog eens extra versterkt door de stierengevechten zoals die in Spanje gehouden worden, en waar jaarlijks vele jongeren het een sport vinden door de straten te rennen en de ziedende stier te ontwijken. Dat dit levens gekost heeft in de loop der jaren maakt het beeld er alleen maar grimmiger op.

Een totaal ander inzicht

Enige tijd geleden werd mijn inzicht echter totaal veranderd toen een bekende van me een e-mail stuurde, dat verhaalde over een zekere Trudy die een heel andere kijk op stieren heeft, en hen dagelijks knuffelt!!!!
Inmiddels hebben Trudy en ik een heel fijn contact.

Wanneer er een stier geboren wordt, is de veehouder er doorgaans niet zo blij mee. De goeden uitgezonderd. Immers, een stier levert geen melkproductie op, en in het gunstigste geval kan hij dienst doen voor het dekken van koeien. Is de Stier daar niet geschikt voor, dan rest hem slechts één lot: Vetmesten in een zo kort mogelijke tijd, om hem klaar te stomen voor de slacht, en te dienen als consumptievlees.
Maar al te vaak  worden stieren vanwege hun agressieve gedrag, met planken geslagen, om te voorkomen dat ze iets doen. Preventief afstraffen? Wat zou een hond doen als hij steeds geslagen wordt? Inderdaad, deze wordt agressief. Wie zou dat niet worden? Bij stieren hebben we te maken met een enorm vooroordeel, dat zich, zeker in de intensieve veehouderij van nu, vaak leidt tot het onjuist behandelen van deze dieren, en hen daardoor op voorhand agressie aan te leren.
Trudy heeft zich het lot van deze “vergeten” levende wezens aangetrokken, en besteedt dagelijks vele uren aandacht aan deze dieren. Kosten noch moeite bespaart ze. Terecht beschouwd ze stieren ook als levende wezens, die Liefde en aandacht nodig hebben. Ze praat met ze en doet alles om hun leven zo goed mogelijk te laten zijn.

Praten met stieren? Jazeker!  Jaren terug werd je voor gek versleten als je met planten sprak. Sinds de experimenten te Findhorn echter, waar gewassen beter gedijden wanneer ze aandacht kregen, zijn we het daar wel over eens. Praten met dieren kennen we ook allemaal, onze hond en poes zijn immers ook onze “gesprekspartners”!

De namen zoals Trudy aan de stieren geeft, zijn ontstaan uit de communicatieve wisselwerking tussen haar en het dier.

De ervaringen van Trudy:

 Alle dieren tellen mee???    Geldt dat ook voor stieren?

De engel die zo graag wil leven
Het waargebeurde verhaal over een kleine engel, “Little Angel”, die als
liefdeswezen wordt geboren in een stierenlijf.

31-8-2003 wordt hij geboren in een aards lijf, een pracht dier om te zien, maar
hij is ziek en als hij slechts enkele dagen oud is, wil hij weg uit dit
leven. Hij loopt weg van zijn moeder en gaat in zijn eentje in een hoekje
liggen om te sterven. Als ik naar hem toeloop is hij al te zwak om weg te
lopen en hij blijft bewegingsloos liggen. Urenlang zit ik naast hem te
praten en te vertellen over het leven. Hij luistert naar me maar reageert
nauwelijks. Ik mag hem aanraken, maar hij voelt zich zo ziek dat hij alleen
maar wil sterven. Hij heeft nog geen naam en ik noem hem mijn “engeltje”.
Een prachtig teer wezentje. “Little angel” noem ik hem.
De dagen daarna krijgt hij van de boer allerlei medicijnen toegediend en dan
herstelt hij van zijn ziekte. Waarom besluit hij om te blijven leven?  Omdat
de boer wil dat hij blijft leven?  Omdat ik over het leven heb verteld?
Waarom????

Als hij een ½  jaar oud is vindt hij zichzelf een “grote”, stoere jongen en
wil hij geen “Little angel” meer heten en is hij tevreden met de naam
”Anguel”.
Het eerste half jaar heeft hij een plezierig jong leventje.
Als hij wat ouder wordt toont Anguel een wantrouwen naar de mens en hij kan
flink snuiven en met zijn kop ineens naar voren komen. Waarom dat
wantrouwen? Weet hij wat hem boven het hoofd hangt? Anguel is namelijk
geboren op een boerderij waar stieren gebruikt worden om mee te fokken of
ze worden dikgemest en als vleesvee geslacht.
De keren dat ik bij hem ben, zing ik voor hem en dan worden zijn ogen zacht,
dan wijkt even het wantrouwen uit de ogen. Langzaamaan verandert hij weer
naar het lieve, vriendelijke wezen zoals ik hem leerde kennen als kalfje.

Anguel is een stier en wordt daardoor onterecht beoordeeld en onterecht
bestempeld als onbetrouwbaar en gevaarlijk. Het volgende is een voorbeeld
daarvan:

Op een dag zit één van de koeien klem tussen ijzeren stangen en ik roep de
hulp in van een buurman om de koe uit de benarde positie te bevrijden.
Anguel staat rustig op een afstandje te kijken als de buurman een grote
plank pakt en zonder enige waarschuwing op Anguel afloopt, en hem met die
plank hard en voluit in het gezicht slaat. Ik sta helemaal perplex en kan
alleen maar geschrokken uitroepen: “Wat doe jij nou?”. “Hij deed toch helemaal
niets?”.  Als antwoord krijg ik: “Dan weet hij nu in ieder geval wat hem te
wachten staat als hij wat van plan is”.  Anguel is geschrokken weggelopen en
blijft op grote afstand staan kijken. Ik weet niet wat ik tegen hem moet
zeggen. Hoe kan ik dit rechtvaardigen?  Zijn argwaan jegens de mens is
weer enorm toegenomen en al mijn pogingen om hem enig vertrouwen te geven in
de mens, zijn in één keer teniet gedaan. 

Als Anguel ongeveer 2 jaar oud is, wordt er besloten dat Anguel “overbodig”
is en dat hij gedood zal worden. Hij wordt apart gezet en wordt in sneller
tempo vetgemest om over enige maanden te worden geslacht.
En dan vertelt Anguel mij waarom hij steeds zo woedend reageerde op mensen:
Anguel is meer dan woedend op de hypocriete mens die hem als kalf in leven
heeft gehouden om daarna het recht in eigen hand te nemen en over zijn leven
te beschikken hoe de méns het wil.
Woedend kan Anguel ineens naar voren schieten om de mens te willen stoten,
te verwonden en misschien zelfs wel te doden. Hij laat zich door niemand
aanraken. Anguel wil niets tegen me zeggen, maar ik praat wél tegen hém .
Wekenlang vertel ik hem dat ik zijn mening deel over het hypocriete gedrag
van sommige mensen. Ik vertel hem dan ook steeds dat ik door die woeste
buitenkant heenkijk en dat ik zijn innerlijk wezen zie dat zo liefdevol en
puur is. Nog steeds zie ik die kleine engel die toen geboren werd. Wekenlang
vertel ik hem dat hij mij niet voor de gek kan houden met zijn woedende
uitvallen.  Elke dag ga ik naar hem toe om tegen hem te praten en vaak zing
ik voor hem.
Op een gegeven ogenblik zie ik ineens weer een zachte blik in zijn ogen.
Vergis ik mij? Het was maar een flits.
Anguel wil nog steeds niet echt met mij praten. Wat heeft het voor zin? Kan
ik iets voor hem betekenen dan?
In de daaropvolgende weken/maanden lijkt Anguel wat te veranderen; heel
langzaamaan zie ik wat vaker die zachte blik even in zijn ogen komen.
Steeds vaker komt in me op dat ik hem niet wil laten sterven . Ook ik heb
met hem gesproken over het leven . Hoe hypocriet ben ik als ik hem dan laat
sterven?  Oké, het is niet mijn stier, maar betekent dat een vrijwaring om
hem dan te laten sterven?  Kan hij niet gewoon blijven leven omdat hij een
levend wezen is? Een levend wezen dat zelf mag bepalen wanneer hij wil
sterven?

Ik ga met de boer in gesprek en vraag wat Anguel zal moeten kosten om te
kopen. De prijs is niet mis: € 1550,--. En dat is dan natuurlijk nog niet
alles; want wat daarna?  Waar moet Anguel blijven?  4 jaar geleden heb ik
geprobeerd om 7 stieren ergens te kunnen plaatsen en dat is niet gelukt .
In Nederland is geen plaats voor stieren.
Er zijn zoveel regels en wetten als je stieren hebt. Stieren zijn namelijk
geen hobbydieren. Nee voor stieren gelden heel andere regels. Als ik met
stieren omga kan ik mij niet verzekeren tegen ongevallen. Met paarden (waar
toch nogal eens ongelukken mee gebeuren) kan dat wel. Als iemand van een
paard afvalt en verlamd raakt? Geen probleem, dat wordt vergoed. Geen
probleem want een paard valt onder “huisdieren”.  Als iemand over een hond
struikelt en van alles breekt? Geen probleem, dat wordt vergoed. Maar laat
het woord “stier” eens vallen en geen enkele verzekering wil je nog
verzekeren! Een stier is een “product”/handelswaar.

De boer wil Anguel laten slachten. Ik krijg het niet allemaal geregeld met de
verzekering, en het Ministerie van Landbouw. Ten einde raad vertel ik Anguel dat
ik het niet voor elkaar krijg om hem te kopen en dan, dan begint hij te
huilen. De tranen komen uit zijn ogen en rollen over zijn wangen en met 2
grote vochtige ogen vol verdriet ontwijkt hij mijn blik. Al vaker heb ik
gemerkt dat stieren huilen; het zijn geen toevallige tranen. Nee, ze zijn
situatiegericht. Stieren huilen op momenten van verdriet. Ook ik schiet in
de tranen als ik het verdriet van Anguel zie en voel. Nee, dit kan niet. Wat
oneerlijk tegenover Anguel!

En weer ga ik met de boer in gesprek om uitstel te vragen. Weer worden er
gesprekken gevoerd met het Ministerie, de verzekering en weer loop ik vast. Een
vriendelijke man bij het Ministerie vindt het geweldig dat ik dit wil doen
voor stieren.  Hij vindt het een prachtige missie en wenst me veel succes
daarmee. Maar daarmee zijn de problemen niet opgelost. De boer wil
actie, wil zijn geld en wil dat het opgelost wordt. Ik zie geen oplossing en
ga aan Anguel vertellen dat het me niet lukt. Altijd kijkt hij me aan als ik
op hem afloop en nu staat hij met afgewend hoofd. Als ik zijn ogen zoek en
hij me uiteindelijk dan toch aan wil kijken, dan zie ik weer dat grote
verdriet en weer komen er tranen uit zijn ogen.
En dan neem ik definitief de beslissing om hem te kopen en vertel ik hem dat
hij, zolang als ik leef, nooit geslacht zal worden. Ik zie wel hoe ik het
voor elkaar krijg, maar dat het mij gaat lukken dat weet ik zeker. Anguel
voelt dat ik het meen en alle woede verdwijnt uit zijn ogen en met zachte
liefdevolle ogen kijkt hij mij aan.
En ik? Ik begin te huilen om deze lieve grote engel in een stierenlijf. Wat
een zachtheid, wat een enorme liefde zit er in dit grote wezen!

Die zachtheid is nooit meer uit zijn ogen verdwenen.
Een engel die wil blijven leven. Meer vraagt hij niet.

 
Het verhaal over mijn grote jongen waarmee alles is begonnen: Boebie
 
4 jaar geleden ontmoette ik een grote leermeester. Hij is heel bijzonder.
Menige “vreemde” heeft me daarop geattendeerd en hoewel ik dacht dat al te
weten, gebeurde er enige weken geleden iets waardoor ik besefte dat het veel
verder gaat dan ik dacht. Elke keer als ik bij hem mag zijn, dan word ik
stil en steig met hem omhoog naar een andere dimensie: 5de dimensie en hoger. Hij
neemt me mee naar andere bewustzijnsniveaus. Met hem ben ik naar de Bron
gegaan. Hij heeft me laten voelen hoe wij samen EEN zijn geweest en dat wij
uiteen zijn gegaan. Met hem ben ik samen aan De Bron geweest en heb ik het
moment ervaren dat ik mij ging afscheiden van De Bron, omdat ik mijzelf als
individu wilde ervaren. Van te voren voelde ik hoe dat voor mij een grote
wens was, een groot verlangen om mijzelf te kunnen ervaren. Maar toen dat
eenmaal gebeurd was, voelde ik een vreselijk grote eenzaamheid en werd ik
heel verdrietig. Ik wilde het ongedaan maken, ik wilde die eenheid weer
ervaren en had enorme spijt van mijn afscheiding en toen was mijn grootste
verlangen om weer EEN te kunnen zijn. Lange tijd heb ik gezocht om dat
EEN-heidsgevoel weer te kunnen ervaren. Regelmatig dacht ik dat te
benaderen, maar pas met deze leermeester heb ik dat kunnen bereiken.
Mijn geliefde leermeester is geen mens. Hij is gehuld in een ander aards
lijf dan het onze en dat niet alleen, hij heeft een lijf uitgekozen waar de
meeste mensen geen aandacht aan besteden. Mijn lieve leermeester is waarlijk
GROOT. Hij is GROOT qua wijsheid, qua liefde, qua zachtheid, qua karakter én
qua postuur want hij leeft in het lijf van een stier.
Ik leerde hem als kalf van 3 maanden oud kennen en gaf hem de naam Boebie.
Door Boebie leerde ik zijn soortgenoten kennen en ben ik van de ene
verbazing in de andere gevallen. Ik ontdekte dat ik zijn soort helemaal
verkeerd heb begrepen. Wat een wijsheid hebben deze dieren! 
Toen Boebie nog klein was, leerde ik meerdere volwassen stieren kennen. Een
van hen was een geweldige persoonlijkheid . Wat een wijsgeer was hij. Hij
was een “oude wijze” uit een stam van de indianen. Elke dag dat ik deze
stier ontmoette, voelde ik bij mijzelf een enorme bewondering en respect
opkomen voor hem en maakte ik een buiging voor hem. Ik kan niet in woorden
beschrijven hoe groots zijn wijsheid was. Wat had hij ons toch veel kunnen
leren. Deze “oude wijze” heeft mij slechts weinig kunnen leren want daarvoor
hadden we geen tijd. Ons werd geen tijd gegeven, want hij was een stier en
na enige weken werd hij gedood. Een afgrijselijke dood, een slachting. Hoe
zinloos. Hoe dom. Er werd een “oude wijze” gedood. Wat doen wij mensen
toch? 
Na hem werden in de weken daarna nog 6 andere stieren gedood, geslacht. Ook
ik heb er niet bij stil gestaan dat ook deze lichtwezens een kennis bezitten
die wij niet in ons bewustzijn hebben. Wij beseffen het van de walvissen,
van de dolfijnen en van vele andere dierlijke lichtwezens, maar wij vergeten
deze soort. Zij zijn niet de enige vergeten soort, dat besef ik natuurlijk
ook, maar wie staat er stil bij deze liefdeswezens? Want dat zijn het,

Liefdeswezens!   Wie kent ze echt zoals ze zijn?  Ze zijn sterk ja, ze zijn
enorm krachtig ja, ze zijn groots ja . In Liefde en in Wijsheid. Wat worden
zij miskend en verkeerd begrepen!  Het zijn géén onbetrouwbare en
gevaarlijke wezens. Integendeel; ze zijn teder en zacht en heel
voorzichtig als ik uitleg dat door hun enorme kracht, hun héle zachte duwtje
voor ons al snel te hard is. 

In de afgelopen 4 jaren heb ik deze dierlijke lichtwezens leren kennen en ik
kan geen woorden vinden om ze te beschrijven. Hoe kan ik jullie vertellen
wat ik meemaak met deze dieren. Hoe kan ik jullie vertellen wat zij in mij
wakker maken, wat zij mij leren, wat zij bij mensen bewerkstelligen.  Ik kan
dat niet uitleggen. Ik wil jullie vragen om dat zelf te ervaren. Kom
in contact met deze wonderlijke dierlijke lichtwezens.

Toen ik Boebie enige maanden kende, merkte ik al snel wat / wie er in dat
stierenlijf zat. Waarom waren wij samen gekomen? Waarom kwam ik in aanraking
met een stier? Waarom was Boebie in dit leven in een stierenlijf?  Wij
hebben samen gepraat over zijn soort en hebben samen besloten om op te komen
voor zijn soort. Om de vooroordelen omtrent zijn soort de wereld uit te
helpen. Onbekend maakt onbemind, dus gaan wij ze bekend maken aan jullie.

Vanaf het moment dat Boebie en ik hebben besloten om ons sterk te maken voor
zijn soort, zal het niemand verbazen dat er op de boerderij sinds die dag
alleen nog maar stier kalfjes zijn geboren!  Op dit moment zijn er 6
stier kalfjes genaamd: Django, Julio, Jonas, Jacob, Bambino, Angelo.  De wat
grotere stieren zijn Snowy en Joris.  Een grote volwassen stier is Anguel.

 
Wat een pracht mens

Tot zover het verhaal van Trudy, en zo heeft ze nog veel meer verhalen.

Het is gewoon geweldig te ervaren wat Trudy allemaal voor stieren doet, maar ook voor andere dieren en mensen. Ik (Ed) ben slechts een paar weken in contact met haar, hebben we diverse mails en telefoongesprekken gevoerd. Het blijkt dat Trudy uren per dag besteedt aan haar contact met de stieren, maar ook aan andere dieren. Zo moeten ten tijde van het schrijven van dit artikel alle kippen “opgehokt” worden, en is Trudy daar ook mee doende. Dit vanwege de constatering van  vogelgriep in de ons omringende landen.

Ongelofelijk dat ze zich zoveel moeite getroost zich voor deze “onbegrepen diersoort” in te zetten, er al haar energie in steekt, en zich eerst bekommert om het lot van deze stieren, en zichzelf op de tweede plaats stelt.

Een fraai staaltje van Liefde naar alle levende wezens! Zouden we allemaal vanuit haar intentie leven, dan zou de wereld er heel anders uitzien, voor mens, dier plant, mineraal, en al het andere dat “bezielt” is.

Kontakt Trudy

Kontakt Ed

Website Trudy: www.dierknuffelen.nl

Website Ed: www.edvos.nl

Home

© Ed Vos