Website of Ed Vos

www.edvos.nl

Zandcirkel aan de Weser

Door Ed Vos

Voorafgaand aan het jaarlijkse treffen in Hude Nedersaksen Duisland, werd er door deelnemers van de FGK, IGP en GWT op 29 juli 2007 een zandformatie aangelegd op het Ritzenbütler sand, aan de Weser. Aan de overkant van de rivier ligt Bremen. Eerder dat jaar waren een aantal van ons bij het aanleggen van een formatie in Drenthe Nederland, onder leiding van Richard van Rijswijk die zijn boodschappen doorkrijgt van de Arcturians. In dit geval was er niet zozeer sprake van een doorgeving, of misschien toch wel........

Het plan was gelanceerd, en aan mij de bedenkelijke eer een ontwerp te bedenken. In eerste instantie ging ik uit van de levensbloem, the flower of live in een eenvoudige uitvoering.

Hoewel de levensbloem een krachtige universele energie in zich draagt, leek het me niet de meest voor de hand liggende figuur. Na achteraf bleek echter, bleek deze levensbloem, een wezenlijk onderdeel uit te maken van de figuur die we in het zand neerlegden. We hadden de heilige geometrie hard nodig om het uiteindeleijke ontwerp te kunnen creeëren

Zoals gezegd aan mij de "eer" een ontwerp te bedenken.
Ik had mijn vriendin, Nel aan de telefoon, en zonder er over na te denken, gaf ze me een tekening aan die ik van haar in mijn woning heb hangen, en die ze acht jaar van tevoren gemaakt had:

Ik heb geen moment getwijfeld, Deze figuur moest het worden. Op weg naar Noord Duitsland belde Richard van Rijswijk me mobiel, en vertelde me dat zijn jonge kinderen deze afbeelding met krijt op de straat hadden getekend. Één van de deelnemers, een goede vriend van me, Robert Tapken, vertelde me dat hij deze afbeelding ook al "gezien" had. Een mooie bevestiging dat het om een goede afbeelding ging.

Dagen van te voren, ben ik bezig geweest hoe deze figuur in het zand gelegd kon worden, immers aan een passer en een liniaal heb je niets op zo'n grote vlakte. Nel heeft de tekening zonder hulpmiddelen gemaakt. Welliswaar op een vel A4 papier, maar toch...

Met gebruikmaking van diverse computer programma's kwam ik er maar niet uit. Het was een drama. Pas op de avond voor mijn vertrek naar Duitsland kreeg ik een ingeving (Als de nood het hoogst is krijgt God een kans). Ik moest gebruik maken van de Heilige Geometrie, en wel van (een deel) van de flower of Life!

Toen ik dat door had, was het werkplan klaar!
Met passer, potlood en lineaal kon ik het werkplan stapsgewijs uittekenen op papier, om de deelnemers uit te leggen hoe we de formatie moesten neerleggen. We zouden gebruik maken van touwen om de benodigde cirkels te maken.

Hier het stappenplan in beeld:

Behalve de aanwezige mensen die meehielpen, was ook ingenieur Horst Grünfelder aanwezig, Een geomant en gediplomeerd radiëestesist. Samen met zijn vrouw Gudrun, ook bedreven in radiëstesie, hebben zij zich tot doel gesteld, de energiën te meten, die tijdens het aanleggen van de formatie zouden ontstaan, of wellicht niet zouden ontstaan.

Ik dank Horst en Gudrun voor hun bevindingen die ze na afloop verteld hebben. Horst heeft dat op zijn hotelkamer op papier gezet.

Aanwezig was ook Ute Reinhart-Kemm (GWT Bremen) die met haar biotensor deze bijzonderheden ook heeft gevonden.

Onderstaand het bericht van Horst.

Uiteraard dank ik Horst, Gudrun en Ute hartelijk voor hun werk en Horsty voor het beschikbaar stellen van zijn rapport op deze website

Vertaling: Ed Vos

Het oog van Horus zou in het zand neergelegd moeten worden. Er werd een grote cirkel gemaakt, met daarin een gelijkbenige driehoek, waarin in het midden een oog met pupil ligt.
De proporties zijn volgens de gulden snede.
Ed Vos bracht tekeningen mee (EV:Zie bovenstaande afbeeldingen) en gereedschappen mee. Ik zou de waardes tijdens het ontstaan van de formatie op energetisch gebied gadeslaan.

Voor het begin, onderzocht ik het terein grootschalig, en wist dat er werk afhankelijke en ook kosmische plaatsen aanwezig waren.

7000 Bovis eenheden (BE) waren relatief veel aanwzig. Zelfs het rastterwerk dat de aarde omspant kent dit getal. Het was eigenlijk een zeer zeldzame toestand die ik aantrof, die meer in onbewoonte delen van Rusland thuishoren. Wie weet wat wat enige spirituele deelnemers met zich mee droegen.
Het eenheidsgevoel tussen de deelnemers, maakte de waarneming echter eenvoudiger.

Als eerste werd er een cirkel getrokken. Robert en Ed hadden de Gave, het midden van de formatie op een kruispunt van het globale rasternetwerk (Duits: Gitternetzwerk: GNG) te leggen, wat ik hen pas na afloop vertelde. In de formatie waren toen 6000 BE, een beetje minder als daarbuiten. Daarna kwam het tot eem kleine aanpassing. De drie van de driehoek afgesneden cirkelsegmenten bevatten nog slechts ca 6000 BE, de driehoek zelf steeg tot 7000 BE. De omgeving ook trouwens. Er was dus niets bijzonders gepasseerd tot zover.

Dan werd er een hulplijn als diameter tot een punt getrokken. Weer hadden de deelnemrs deze lijn intuitief op een lijn van het rasternetwerk getrokken. Op dat moment ligt de waarde van de driehoek op 8000 BE. De segmenten van de formatie, zonken tot 5000 BE. Het duurde even voordat het oog in het midden gecreërd werd. De waarden bleven echter tot dan gehandhaafd.

Eindelijk was het oog klaar. Ik begon bij de segmenten, daar was het praktisch gelijk gebleven. De driehoek had nu 9000 BE Tot zover was de verandering behoorlijk markant, maar niet echt geweldig. Toen het oog: Ik merkte dat ik daarin geen BE waarden meten kon. Ik had het kunnen afdwingen, maar merkte dat dat geen zin had. Het oog was om de één of andere manier leeg.

We kunnen slechts raden naar het raadseltje. Ook Ute Reinhart-Kemm (GWT Bremen) ondekte deze bijzonderheid met haar tensor.

Eindelijk mijn spontane ingeving: Dan zou er op zijn minst informatie in het oog zijn, en verder niets

Ik vond daar alle frequenties van ons zonnesysteem

(=l/4 waarde in cm op de Lechner antenne gemeten) Zelfs die van onze zon, die van de planeten, onze maan en zelfs die van de Pleiaden., van Sirius B, en ook van Nibiru. Bij 3 waardes controleerde ik.

Het waren werkelijk slechts enkele op zichzelf staande waarden. Niet naar willekeur uitgekozen uit een veel bredere frequentieband.
Het werd me ook duidelijk dat dat de kosmos in het oog, niet door middel van aardse Boviswaarden beoordeeld wenste te worden.

Met aluminiumfolie werd het oog lichtjes afgedekt. Tussen het zand en het aluminiumfolie waren deze frequenties niet meer vast te stellen. Boven het folietot in de hemel waren ze echter nog steeds, en niet veranderd.Het oog van Horus bewerkstelde dus een kosmische instraling, waarschijnlijk omdat het midden van de formatie (het oog) op een kruispunt van het rasternetwerk lag.

Horst Grünfelder Geomant en wichelroedeloper

Hieronder een paar afbeeldingen van de deelnemers en hun aktiviteiten:

Het was voor mij een heel bijzondere ervaring

Home