Website van Ed Vos
Orgaandonatie een kwestie van
medemenselijkheid?
(Door Ed Vos)
Natuurlijk lijkt het uitstekend en strevenswaardig wanneer iemand kiest om donor
te worden. Waarom ook niet? Het is toch een mooie gedachte dat na je dood met de
voor jou niet meer noodzakelijke organen het leven van anderen kan redden?
Mooier kun je je het eigenlijk niet voorstellen. En dat is ook precies datgene
dat de overheid in samenwerking met de Nederlandse Transplantatie Stichting
(NTS) doet. Het mooi, maar is het slechts het mooier voorstellen dan het is. De
burgers worden helaas éénzijdig en onvolledig voorgelicht. Laakbaar voor een
overheid die de burgers volledig en eerlijk dient voor te lichten! Maar waar
blijft de donor zélf in dit verhaal en de peperdure “voorlichtingscampagnes”?!
Is hersendood wel hetzelfde als dood zijn?
Of is er meer aan de hand?
Voorlichting.
We
mogen, of althans zouden er vanuit mogen gaan, dat onze overheid ons goede
voorlichting geeft, en waar het op persoonlijk keuzes aankomt, we dat goed
gefundeerd en gemotiveerd kunnen doen op grond van zuivere, eerlijke en
volledige informatie. Helaas schort het daar aan, en niet zo’n klein beetje ook.
Voor de goede orde vermeldt ik dat ik géén vóór- of tegenstander ben van
orgaandonatie. Wel ben ik van mening dat het eenieders recht is in vrijheid die
keuze te maken. Een grondrecht zelfs. De zelfbeschikking over je eigen lichaam.
Een keuze die weloverwogen gemaakt dient te worden gebaseerd op volledige en
juiste informatie.
De succesverhalen van mensen die door een orgaan van een
ander te ontvangen, langer en/of beter konden leven komen ruimschoots aan bod,
in de op werving gerichte overheidscampagnes, zoals in “de week van de donor”.
Alles wordt uit de kast getrokken, om maar zo veel mogelijk mensen zich te laten
registreren. En dan met als doel zo veel mogelijk mensen over te halen zich te
laten registreren als Ja-donor.
Wil je er het fijne van weten, en valt je op
dat de overheidsinformatie wel érg eenzijdig is in de informatieverstrekking,
dan ga je verder maar je eigen informatie zoeken zoals ik inmiddels al vele
jaren geleden deed.
Dat je dan ook heel andere informatie tegenkomt is niet
verwonderlijk.
Hersendood.
Er
zijn twee mogelijkheden waarop iemand als donor in aanmerking komt:
1.
Hersendood
2.
Hartdood
Om
dit artikel niet uitgebreider te maken dan nodig, beperk ik me tot de
hersendood. Bij hartdood zijn niet alle organen meer geschikt voor
transplantatie, omdat de bloedcirculatie opgehouden is, al zijn er momenteel
plannen om de stilgevallen harten op draconische wijze weer “aan de praat” te
krijgen.
Voor het gemak ga ik even uit van een patiënt, toekomstig donor
wellicht, die na een ernstig ongeval in het ziekenhuis wordt gebracht. Deze
belandt op de intensive care (IC). Op deze IC zal de behandelend arts er in
principe alles aan doen om de voor deze patiënt noodzakelijke handelingen te
verrichten, teneinde zijn leven te redden.
Volgens de eed van
Hippocrates die elke arts heeft afgelegd, onderwerpt de arts zich dan ook aan
deze eed, en zal alles doen in het belang van de patiënt.
Wat is
hersendood? Als je hersenen dood zijn ben je toch dood? Dat is nu juist hetgeen
de overheid, en de Nederlands Transplantatie Stichting ons graag doen geloven.
Maar is dat wel het geval?
Wanneer een behandelend arts
het vermoeden heeft dat een patiënt hersendood zou kunnen zijn, wordt er het
zogenaamd “hersendood” protocol uitgevoerd. Bij de onderhavige patiënt worden
dan een aantal proeven doorgevoerd. Dat iemand hersendood is, wordt afgeleid uit
het ontbreken van reflexen; niet reageren op pijnprikkels zoals trekken aan en
prikken onder nagels, aanraken van hoornvlies en inspuiten van vocht in de
luchtpijp. Ook de apneutest, een heel vervelende test waarbij de patiënt
losgekoppeld van de beademings apparatuur, teneinde vast te stellen of de
ademhaling door blijft gaan, is onderdeel van dit hersendood protocol.
Opmerkelijk is, dat dit
“hersendood protocol” regelmatig bijgesteld wordt, en in andere landen andere
protocollen gelden!!!
Je bent dus blijkbaar doodverklaard, afhankelijk van
het moment, en welk protocol er op dat moment gold, en zelfs afhankelijk van de
plaats waar je je op dat moment bevond. Naar verluid wordt zelfs in de
verschillende Nederlandse ziekenhuizen, het protocol op verschillende wijzen
gehanteerd.
Waartoe dient dan
een hersendood protocol?
Die vraag lijkt beslist
gerechtvaardigd, temeer daar gerenommeerde artsen zich tegen het protocol
verzetten en niet onderschrijven. Ook veel verplegend personeel weigert er aan
mee te werken. Op zich ook héél begrijpelijk! De hersendode heeft nog wel
degelijk een bewustzijn. Cardioloog Pim van Lommel beschrijft dit uitvoerig in
zijn boek “Eindeloos bewustzijn” Ook zijn er talloze optekeningen van hersendood
verklaarden, die weer tot leven zijn gekomen.
De Braziliaanse Neuroloog dr.
Cicero Coimbra heeft diverse hersendode patiënten met een aangepaste behandeling
weer tot bewustzijn weten te brengen.
Het hersendood protocol,
lijkt dus meer een juridische basis te
zijn, opdat artsen tot uitname kunnen overgaan van organen, om te voorkomen dat
deze voor “moord met voorbedachten rade” aangeklaagd kunnen worden. Bekend is
namelijk dat patiënten op de uitname tafel vastgebonden worden om reflexen, en
afweer bewegingen door de patiënt die immers zonder narcose plaatsvinden, de
uitname zouden kunnen storen. Het is dus zeer aannemelijk, te veronderstellen
dat iemand niet overleden is wanneer hij hersendood verklaard geworden is, maar
op uitname tafel het leven pas laat.
Waar blijft de donor zélf in dit geheel?
Nergens, ben ik geneigd te zeggen. Hij heeft zijn toestemming gegeven, ofwel
hebben nabestaanden gekozen de patiënt als donor te laten benutten.
Tenzij de donor volledig
geïnformeerd was, en een bewuste keuze heeft gemaakt, is er niets aan de hand.
Helaas hebben velen een beslissing op onvolledige, en onjuiste informatie
gemaakt. Essentiele informatie die we van de overheid en de Nederlandse
Transplantatie Stichting zouden verwachten!
Elk mens heeft het recht op
zelfbeschikking, een grondrecht zelfs.
Maar ook het recht om waardig te
sterven, een proces dat nog enige dagen of langer in beslag kan nemen. Maar los
daarvan heeft een stervende, ook het recht desgewenst familie en naasten bij
zijn sterven aanwezig te laten zijn. Iets wat bij een orgaandonor niet mogelijk
is. Immers moeten zijn organen vóór overlijden uitgenomen worden! Voor onbezorgd
sterven is geen tijd!
Uitingen van de overheid.
De uitingen van de overheid
zijn eenzijdig, op ja-kiezers gericht. Alleen succesverhalen worden vermeld, met
name van mensen die langer leven, een gelukkiger leven leiden en dankbaar aan de
donoren zijn. Dat er levenslang medicijnen geslikt dienen te worden om
afstotingsverschijnselen te onderdrukken wordt niet vermeld. Ook niet de
farmaceutische kosten die er mee gemoeid zijn om het afweer mechanisme van de
ontvanger “om de tuin” te leiden.
De overheid geeft dus
eenzijdige en onvolledige informatie, waar we juist van deze overheid volledige
informatie zouden menen te mogen verwachten, en zouden
moeten krijgen. Daarnaast zijn de uitingen naar de burger toe
onjuist en zelfs misleidend!
Reclame code commissie.
Diverse malen is er een klacht
ingediend bij de Reclame Code Commissie, gericht tegen de Staat der Nederlanden
alsmede de Nederlandse Transplantatie Stichting. In alle gevallen kregen de
klagers grotendeels gelijk in de uitspraken van deze commissie. De uitingen zijn
slechts zeer minimaal aangepast. Op 4 mei 2017 is de meest recente klacht
ingediend, die in grote lijnen gericht was op de onjuiste zinsneden “Na je dood”
en “Na overlijden” De ruim 135 klagers, waaronder ondergetekende, zijn door de
RCC in het gelijk gesteld, daar een hersendode niet overleden is. Deze zinsneden
staan behalve op internet ook in de wervende brieven die 18 jarigen thuis
krijgen, maar ook bij de als “gezelschapsspelletje” gepresenteerde website, waar
je aan “Donnie” allerhande vragen kunt stellen.
In de uitslag van de RCC
van augustus 2017 dossier nummer 2017/00354-1 adviseert de RCC de uitingen van
de overheid aan te passen. Tot meer dan adviseren is de RCC niet gemachtigd.
Zullen we er deze keer maar van uitgaan dat de overheid haar taak kwijt, en
overgaat tot het geven van volledige, niet eenzijdige, en eerlijke informatie?
Dit mogen we immers van hen verwachten. Het zal toch niet nodig zijn een gang
naar de rechter te maken?
Maar hoe dan ook, laat u registreren vóór of
tégen het orgaan donor te willen zijn. Velen laten het aan de nabestaanden over,
voor wie het op een zo plotseling en moeilijk moment al zwaar genoeg is.
Ed Vos is auteur van
diverse artikelen en boeken
Al vele jaren strijdt hij voor volledige
voorlichting m.b.t. orgaandonatie.
Website voor volledige
informatie orgaandonatie:
www.orgaandonatiealert.nl
website van Ger Lodewick:
Gepubliceerd in "spiegelbeeld", oktober 2017 (Voor artikel zoals gepubliceerd klik HIER)
© Ed Vos
